کد مطلب:19749 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا منظور از دائم الذّكر ذكر زماني است ؟

گفتني است كه مراد از دائم الذكر بودن ، ذكر لساني و زباني نيست ، بلكه منظور اين است كه انسان در همه حال بايد به ياد خدا باشد . و روشن ترين مصاديق ذكر خدا اين است كه وقتي با معصيت و گناه روبرو مي شود ، به گناه آلوده نشود و ياد خدا او را از گناه باز دارد .
همان طور كه رسول الله « ص » مي فرمايد : « طوبي لمن ترك شهوة حاضرة لموعود لم يره ؛ خوشا به حال كسي كه از گناه حاضر ، به خاطر وعده نديده مي گذرد » .
البته ذكر مراتبي دارد . يكي از مراتب ذكر ، ذكر لساني است كه زبان انسان به ذكر خدا مشغول باشد ؛ و در صورتي كه قلب و دل انسان غافل از خدا باشد ، ذكر زباني رتبه كمي دارد ؛ و به همين سبب ، از اما صادق كه سؤال شد كمترين مصداق ذكر چيست ، فرمودند تسبيحات ( 33مرتبه ) آخر هر نماز . به هر حال كلمه ذكر كه به معني يادآوري است ، بهترين مصداقش حاضر بودن خدا در نزد فرد ذاكر به ويژه هنگام گناه است .
{P - ميزان الحكمة ، ج 3 . P}